Gagasan Badan Ekonomi Melayu (Gabem) mengesyorkan kepada kerajaan untuk membenarkan ahli politik menduduki jawatan tertinggi dalam pasukan pengurusan Syarikat Berkaitan Kerajaan (GLC). Dalam kenyataan media, Pengerusinya Tan Sri Rahim Thamby Chik berpendapat ahli politik memahami keseluruhan agenda pembangunan sosiekonomi bumiputera.
Menyorot dari sisi lain, kelihatan penglibatan ahli politik secara langsung dalam GLC mempunyai lebih banyak kontradiksi yang bercanggah dengan dasar-dasar kerajaan sebelumnya, menimbulkan polemik profesionalisme dan persepsi tidak sihat di kalangan masyarakat awam. Berikut adalah beberapa pendapat yang perlu difikirkan kesan akibatnya:
1. Dasar Ekonomi Baru (DEB) dan Dasar Pembangunan Nasional (DPN) secara rasmi menyatakan komitmennnya bagi membangunan aspek sosioekonomi orang Melayu. Sejak tahun 1970-an kerajaan telah menjalankan pelbagai dasar dan strategi ke arah itu dan setelah 50 tahun kemerdekaan jika objektif murninya masih tidak tercapai maka aspek terpenting untuk dibedah siasat adalah segmen penyampaian dan fokus kepada kumpulan sasaran. Adakah dengan pengambilalihan kepimpinan dan pengurusan GLC yang hanya faktor mikro boleh menyelesaikan semua masalah?
2. Syor tersebut agak ketinggalan dan terkebelakang dari Dasar Pensyarikatan dan Dasar Penswastaan serta pembentukan Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputra (MPPB) yang dicetuskan oleh mantan Perdana Menteri Tun Mahathir Mohamed untuk meningkatkan daya saing, produktiviti, kecekapan dan efisyen. Jika dibedahsiasat kembali kegagalan Dasar Penswastaan seperti Tajudin Ramli dengan MAS-nya dan Halim Saad dengan Renong-nya yang menyaksikan kerajaan terpaksa membeli balik kerana unsur strategiknya kepada kepentingan negara dan kegagalan Dasar Pensyarikatan seperti Eric Chia dengan Perwaja-nya dan Tim Pek Khing dengan Bakun-nya yang menyebabkan kerajaan kerugian berpuluh bilion berpunca dari aktornya atau pemain utama yang naik di atas kapasiti politik bukan melalui merit dan kredit dari ketokohan korporat mereka.
3. Ahli politik yang sebahagian dari kumpulan legislatif mempunyai ruang lingkup yang jauh lebih luas dan bermakna serta boleh berpatisipasi dalam dasar kerajaan melalui kementerian dan agensinya yang berkaitan. Mereka juga telah diberikan tanggungjawab untuk mengapalai institusi-institusi amanah seperti Majlis Amanah Rakyat (MARA), Pebadanan Pembangunan Bandar (UDA) dan Perbadanan Nasional Berhad (PERNAS). Malah ahli politik kini cenderung mengetuai beberapa Badan Bukan Kerajaan (NGO) seperti pertubuhan yang berasaskan kepentingan sosioekonomi bumiputera, pertubuhan jaringan perniagaan dan industri, pertubuhan belia, pertubuhan pelajar dan banyak lagi. Soalnya adakah mereka telah berperanan secara maksima di atas kapasiti yang sedia ada?
4. Kerajaan perlu mendefinasikan apakah Tanggungjawab Sosial Korporat (CSR) untuk standard GLC dalam usahanya membangunkan sosioekonomi bumiputera. Ini kerana walaupun GLC seperti PETRONAS dikecam hebat dalam isu ini (seperti dalam kes perniagaan Melayu iaitu Kedai Levi’s dan Kelantan Deligh di Suria KLCC) tetapi faktanya mereka telah menyumbang sejumlah RM2.6 bilion untuk membantu baik pulih Bank Bumiputra Malaysia Berhad yang mengalami masalah kewangan kritikal akibat pecah amanah, penyalahgunaan kuasa dan gaya hidup mewah ahli Lembaga Pengarahnya dan RM2 bilion untuk menyelamatkan Konsortium Perkapalan semasa krisis kewangan 1998. Ini tidak termasuk Khazanah yang terpaksa membuat pelaburan besar berbilion ringgit untuk menyelamat hanya beberapa kerat syarikat dan menanggung kerugian dari syarikat yang tidak boleh diselamatkan lagi.
5. Kegagalan konglomerat melayu yang naik di atas tajaan politik seperti Tajudin Ramli pemilik Malaysia Airline System dan Halim Saad pemilik Renong yang hampir muflis kerana salah urus tadbir korporat. Ahli politik perlu menunjukan contoh dinamisme ketokohan korporat yang berjaya seperti Tan Sri Dato’ Muhammad Ali Hashim dan Tan Sri Syed Mokthar Al-Bukhary. Jika orang seperti mereka mengetuai GLC dipercayai ianya akan menjadi antara syarikat gergasi dari Malaysia.
6. Penglibatan ahli politik akan lebih terdedah pada konflik kepentingan, manipulasi kuasa dan salah guna kedudukan. Masalah politik wang yang begitu subjektif sebagaimana penekanan oleh Perdana Menteri akan menjadi lebih mencabar apabila melibatkan GLC. Tan Sri Rahim Thamby Chik tentunya masih ingat bagaimana ADUN Palong, Kamaruddin Mohd Din dan empat AJK UMNO Jempol, Harudin Tamby, Mahmud Roslan, Salim Sharif dan Sapie Jasban digantung keahlian kerana mengamalkan kempen politik wang dalam pemilihan 1996 yang turut menyaksikan beliau gagal menduduki jawatan Ketua Pemuda UMNO. Jika selama ini, dunia korporat melabur untuk ahli politik bagi kemandiran perniagaan mereka, kini kita khuatir GLC akan digunakan untuk survival hayat kepentingan aktor-aktor politik. Mereka mungkin menjadi oportunis menggunakan kuasa yang ada untuk mengembangkan pengaruh politik secara tidak sah. Bayangkan bila berlaku pertembungan yang dashyat dalam pemilihan melibatkan ahli politik yang berkepentingan dalam Petronas, Maybank, TNB, Pos Malaysia, CIMB, TM, UEM dan banyak lagi. Ini tentunya bercangah dengan prinsip profesionalisme dan amalan tadbir urus korporat.
Akhirnya, kita perlu kembali kepada realiti dengan memahami epistemologi setiap kelas elit sebagaimana yang dipersetujui oleh kebanyakan sarjana. Kita mengiktiraf elit politik daripada kumpulan legislatif yang banyak menyumbang dalam pembuatan dasar dan pelaksanaan bagi pihak kerajaan. Kita juga perlu mengakui sumbangan elit profesional daripada kumpulan pengurusan dan pentadbiran sama ada korporat, teknokrat mahupun birokrat. Yang kini perlu kita berikan perhatian ialah elit pemikir daripada kumpulan intelek dan cendekia. Sejarah telah membuktikan elit pemikir ini seperti Profesor Di Raja Ungku Aziz telah diiktiraf sumbangan peringkat dunia melalui penubuhan Tabung Haji, Angkasa dan banyak lagi bahkan anaknya sebagai Gabenor Bank Negara diiktiraf antara yang terbaik di dunia!
Kini Gagasan Badan Ekonomi Melayu (Gabem) perlu mencontohi semangat Kongres Ekonomi Bumiputra I (1965) dan II (1968). Paling tidak, Tan Sri Rahim Thamby Chik perlu banyak belajar daripada pengalaman Tengku Razaleigh Hamzah yang terbukti profesional dalam membangunkan konglomerat, industri dan perniagaan kepada Bumiputera dan Negara. Rekod beliau sebagai pengasas, pengerusi dan aktor utama terbukti dalam penubuhan dan pembangunan Bank Bumiputera Malaysia Berhad, PERNAS, PETRONAS, Bank Islam dan Takaful (juga mengambil alih Malaysia Mining Corporation, Sime Darby, Malayan banking, CIMB Bank, Guthrie dan Highlands & Lowlands).
Melihat senarai panjang tersebut, tidak hairan mengapa beliau walaupun sebagai ahli politik tetap dilantik menjadi Presiden; Dewan Perniagaan dan Industri Melayu Malaysia(1970-1976), Dewan Perniagaan dan Industri Malaysia (1973-1976), ASEAN Chambers of Commerce (1975-1976) dan Pengerusi; Bank Pembangunan Islam (1978-1979), Asian Development Bank (1976-1977), Board of Governors, World Bank dan International Monetary Fund (1977-1978). Ini sudah tentu bukan sekadar kerana jawatan politiknya sebagai Naib Presiden UMNO (1973-1981) atau jawatan dalam kerajaan sebagai Menteri Kewangan (1976-1984) dan Menteri Perdagangan dan Perindustrian (1984-1987).
Sudah tentu beliau tidak sekadar bercakap dengan nada separuh merayu “Berilah peluang kepada ahli politik”. Beliau membuktikan dengan tangan dan tindakan! Malangnya setelah 50 tahun kemerdekaan, kita (bukan ahli potilik sahaja) sekadar melihat GLC sebagai ‘lombong emas’!
Tiada ulasan:
Catat Ulasan